Αποκατάσταση δύο διώροφων πέτρινων κατοικιών

Στο οικισμό Αργυρέϊκα του Δήμου Νοτίου Πηλίου βρίσκονται δύο πέτρινες παλιές κατοικίες και τα δύο κτίρια  έχουν κατασκευαστεί πολύ πριν το  1955, άρα είναι νομίμως υφιστάμενα.  Η εξωτερική  λιθοδομή τους έχει ελαφρά αποσάθρωση λόγω της παλαιότητας τους.

Οι ζημιές που έχουν υποστεί  και τα δύο  κτίρια  έχουν σχεδόν τα ίδια χαρακτηριστικά και οφείλονται αποκλειστικά στην εγκατάλειψη. H εγκατάλειψη και η έλλειψη συντήρησης είχε σαν αποτέλεσμα να καταρρεύσει τμήμα της στέγης του κτιρίου Β. Η κατάρρευση της στέγης με το νερό της βροχής με την σειρά τους  επιτάχυνε την   καταστροφή του ξύλινου πατώματος αλλά και όλων των ξύλινων στοιχείων. 

Οι  περιμετρικοί τοίχοι παρουσιάζουν εξωτερικά στην όψη τους   λόγω της αποσάθρωσης ρηγματώσεις σχεδόν καθολικά που οφείλεται στην μεγάλη ποσότητα  υγρασίας  που έχει εισχωρήσει στο εσωτερικό της λιθοδομής. Η αποκατάσταση που θέλουμε να πραγματοποιήσουμε για να μπορούνε και πάλι οι δύο κατοικίες να γίνουνε κατοικήσιμες και να έχουμε παράλληλα δημιουργήσει ποιοτικούς αρχιτεκτονικούς χώρους, θα πρέπει αφ’ ενός να σέβεται την αρχιτεκτονική μορφή των κτιρίων και αφ’ ετέρου να λύνει όλα τα στατικά προβλήματα τους. Θα πρέπει να παραμείνει ο κυρίαρχος στατικός  χαρακτήρας της δρομικής λιθοδομής, να παραμείνει η ορατή λιθοδομή  στις εξωτερικές όψεις ,

Οι εργασίες που  προτείνουμε  να γίνουν για την  αποκατάσταση των δύο κτιρίων είναι οι εξής :

• Ενίσχυση της θεμελίωσης και των δύο κτιρίων.
• Ενίσχυση της συνοχής  της εξωτερικής λιθοδομής και στα δύο κτίσματα με ενέματα, και  βαθύ αρμολόγημα.
• Αντικατάσταση όλων των ξύλινων υπερθύρων με νέα από σκληρό ξύλο.
• Κατασκευή κρυφού οπλισμένου περιμετρικού δοκαριού στη στέψη της λιθοδομής (μη ορατού εξωτερικά)
• Αντικατάσταση όλων των πατερών των πατωμάτων με ξυλεία καστανιάς που θα εισχωρεί μέσα στη λιθοδομή σε ικανό βάθος  ώστε να αποτελούν ικανά στατικά στοιχεία για την ασφάλεια των κτιρίων.

 Για λόγους λειτουργικούς και αρχιτεκτονικούς προτείνουμε τα δύο κτίρια να ενοποιηθούν, και το ενδιάμεσο συνδετικό στοιχείο να συναποτελεί ένα ‘’αρχιτεκτονικό μαξιλάρι’’ καθώς η προσθήκη κατ’ έκταση του ισογείου διαδραματίζει ρόλο παντρέματος των δύο κτιρίων και όχι ογκολογικά συνέχεια αυτών. Αρχιτεκτονικά αυτή η πρόταση εναρμονίζεται πλήρως με το περιβάλλον. Οι ισόγειοι χώροι και των δύο κατοικιών θα έχουν την χρήση καθιστικών και τραπεζαρίας καθώς στο βορεινό τμήμα του κτιρίου Β θα φιλοξενούνται οι βοηθητικοί χώροι (κουζίνα και λουτρό). Ένα εσωτερικό ξύλινο κλιμακοστάσιο στο κτίριο Β θα επικοινωνεί με το Α’ επίπεδο όπου θα ταυτίζεται σε τετραγωνικά μέτρα με το αρχικό επίπεδο του κτιρίου Β. Και στα δύο επίπεδα του Α’ ορόφου και των δύο κτιρίων θα φιλοξενούνται οι χώροι των υπνοδωματίων. Για το κτίριο Β, άλλωστε έτσι λειτουργούσε και αρχικά, για το κτίριο Α το Α’ επίπεδο λειτουργούσε ως πατάρι. Η αρχιτεκτονική πρόταση που κάνουμε είναι η κατάργηση του εξωτερικού πέτρινου κλιμακοστασίου και η αντικατάστασή του με ένα εσωτερικό ξύλινο. Διατηρούμε τον εξωτερικό εξώστη του Α’ ορόφου του κτιρίου Β, μόνο που τώρα στην ουσία λειτουργεί ως πρόβολος και όχι ως προκύπτων εξώστης. Επίσης πραγματοποιούμε μία μικρή ανύψωση του επιπέδου του ισογείου του κτιρίου Β κατά 75 εκατοστά, έτσι ώστε να φτάσει στο ίδιο  εξωτερικό επίπεδο  του πέτρινου φούρνου της αυλής και να μπορούν με περισσότερη ευκολία οι κάτοικοι και οι φιλοξενούμενοι της κατοικίας να χρησιμοποιούνε τον εξωτερικό χώρο και να έχουν καλύτερη πρόσβαση σε αυτό το εξωτερικό επίπεδο που θα είναι πολύ σημαντικό κατά τους θερινούς μήνες.

Ουσιαστικά όλες οι επεμβάσεις που προτείνουμε να γίνουνε είναι ήπιας μορφής με την έννοια ότι δεν αλλοιώνεται ούτε χάνεται η αρχιτεκτονική σφραγίδα και αυθεντικότητα του αρχικού μελετητή και κατασκευαστή αλλά επιπλέον ενισχύουμε λειτουργικά και κατασκευαστικά το ένα πλέον κτίριο το οποίο σέβεται απόλυτα το Προεδρικό Διάταγμα του Πηλίου, την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του οικισμού και γενικότερα την όλη μορφολογία του επικλινούς εδάφους.