Η μελέτη ενός εσωτερικού χώρου μίας κατοικίας ή ενός οποιοδήποτε κτιρίου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το αρχιτεκτονικό ύφος της αντίστοιχης οικίας ή του κτιρίου. Έτσι λοιπόν όσο ξεκάθαρη κι αποφασιστική είναι η αρχιτεκτονική πρόταση άλλο τόσο ξεκάθαρη οφείλει να είναι και η μελέτη των εσωτερικών χώρων. Δεν αποτελούν έννοιες ξένες αλλά η μία συμπληρώνει την άλλη.

Το σπίτι πρέπει να σχετίζεται με τον τρόπο που ζει ο άνθρωπος. Πρέπει να είναι σωστά σχεδιασμένο ώστε να μπορεί να υπηρετεί αν όχι όλες αλλά τις περισσότερες ανάγκες του. Η κατοικία αποτελεί έναν πεπειραμένο μάρτυρα. Έχει παρακολουθήσει την μελέτη των μαθημάτων για το σχολείο, έχει δει μωρά αμέσως μετά την άφιξή τους από το μαιευτήριο, έχει ακούσει άπειρες συζητήσεις στη τραπεζαρία ή στη κουζίνα. Έχει προσφέρει όχι μόνο φυσικό αλλά και ψυχολογικό καταφύγιο. Έχει υπάρξει φύλακας μίας ταυτότητας. Μέσα από έναν άνετο και ευχάριστο χώρο ο άνθρωπος μπορεί να καταλάβει ποιος στ’ αλήθεια είναι.
Ο σωστά μελετημένος χώρος εμπεριέχει μηνύματα ηθικής απλώς δεν έχει τη δύναμη να τα επιβάλει. Ταυτίζεται με ένα κάλεσμα σ’ ένα σωστό τρόπο διαβίωσης. Όταν ένας χώρος εκπέμπει θετική ενέργεια τότε προκαλεί θετικά συναισθήματα είτε είναι εθνικός, μεσογειακός, κλασσικός ή σύγχρονος.